Za okres niezdolności do pracy z tytułu choroby trwającej łącznie dłużej niż odpowiednio 33 lub 14 dni w roku kalendarzowym, począwszy od trzydziestego czwartego lub od piętnastego dnia tej niezdolności pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy. Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktowana jest – zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. – niemożność wykonywania pracy w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot, na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz z powodu przebywania w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego albo w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych. Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktowana jest także niemożność wykonywania pracy na skutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.
