Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. W myśl art. 12 ust. 3c tej ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przychody podatników z tytułu należności wynikającej z wystawionej refaktury powinny być rozpatrywane na podstawie odpowiednich przepisów określających datę powstania przychodów należnych. W tym zakresie wyrażane są odmienne poglądy.
Przychód należny z tytułu refaktur wystawionych przez podatnika w przypadku, gdy w umowach (lub na wystawionych fakturach) postanowiono, ze okresem rozliczeniowym jest miesiąc, rozpoznać należy zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego uzgodnionego w umowie, natomiast w sytuacji, gdy strony nie określiły okresów rozliczeniowych – na podstawie art. 12 ust. 3a tej ustawy, w dacie wystawienia refaktury. Powyższe oznacza, że wskazanie przez podatnika na wystawionej refakturze (o ile nie postanowiono tego w umowie) okresu – miesiąca roku 2013 uzasadnia wyrażenie poglądu o rozpoznaniu przychodu należnego w roku 2013. Powyższe postępowanie nie powinno być związane z ryzykiem podatkowym, tym bardziej ryzykiem istotnym.
