Organ rentowy w ostatnim czasie ma coraz większe kompetencje do badania tytułu zawarcia umowy o pracę. W chwili obecnej może nie tylko badać tytuł zawarcia umowy o pracę, ale także ważność poszczególnych jej części.
W przedmiotowej sprawie organ stwierdził, że pracownik nie podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, ponieważ stwierdził, że umowa o pracę jest nieważna z mocy art. 83 § 1 kodeksu cywilnego i nie wywołuje skutku w postaci objęcia zainteresowanej obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi.
W ocenie organu zatrudnienie pracownika było fikcyjne, a celem umowy nie było realizowanie stosunku pracy lecz uzyskanie wyłącznie tytułu do ubezpieczeń społecznych i skorzystanie ze świadczeń w razie choroby i macierzyństwa. Zdaniem organu pracownica w rzeczywistości świadczyła pomoc w ramach relacji rodzinnych. Pracownica była bowiem córką powoda – pracodawcy, a kiedy ją zatrudnił na stanowisku asystentki z wynagrodzeniem 2200 zł miesięcznie, była w ciąży. Z dokumentów wynikało, że córka pracowała na pełny etat. Mimo to ZUS uznał, że umowa zawarta miedzy ojcem – przedsiębiorcą a córką – pracownicą jest nieważna z mocy prawa.
Pracodawca odwołał się od tej decyzji do sądu okręgowego, ale ten oddalił pozew. Podzielił argumentację prawną ZUS i stwierdził, że umowa, która łączyła strony, w istocie nie była stosunkiem pracy, pracownica nie świadczyła pracy zgodnie z nim, ale pomagała w zwyczajowy sposób swojemu ojcu w prowadzeniu firmy.
Pracodawca złożył apelację i sąd przyznał mu rację. Sąd II instancji stwierdził, że utrwalony jest w orzecznictwie pogląd, że ZUS może kwestionować podstawę wymiaru składek, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, iż wynagrodzenie zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa. Jednak samo zawarcie umowy przez strony z pracownicą w okresie ciąży, nawet gdyby przyjąć, że głównym motywem stron tej umowy było uzyskanie zasiłku macierzyńskiego, nie może być uznane za naganne czy sprzeczne z prawem. ZUS natomiast może ustalać stosunek ubezpieczenia społecznego na ściśle określonych warunkach, będąc niezwiązany nieważną czynnością prawną w całości lub w części (tak w uchwale SN sygn. akt II UZP 2/05). Jednak postępowanie rozpoznawcze w sprawie zarówno ZUS jak i sądu I instancji nie sprostało wymogom prawa i wymaga ponowienia w całości. Prawo ubezpieczeń społecznych nie podaje sposobu, w jakim organ rentowy może zastępować nieważne z mocy art. 58 § 3 k.c. postanowienia umowy o pracę.
Jednak trzeba mieć na uwadze art. 83 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Z tych powodów Sąd Apelacyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia z 4 listopada 2015 r., sygn. akt III AUa 632/15 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.
foto: pixabay.com