Prezydent Miasta Poznania w dniu 10 stycznia 2014 r. wydał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od nieruchomości budynku zabytkowego (sygn. Fn/VIII/AL/310.14.2013).
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zwalnia się od podatku od nieruchomości budynki wpisane do rejestru zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Z tego zwolnienia wyłączone są zatem grunty i budynki zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.
Użyte w tym przepisie sformułowanie „zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej” jest pojęciem, przez które należy rozumieć faktyczne podejmowanie i wykonywanie czynności w budynkach czy też ich częściach w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że ustawodawca określając przedmiot opodatkowania zakresie gruntów i budynków, zakresem efektywnego opodatkowania podatkiem od nieruchomości objął wyłącznie te grunty i budynki, które faktyczne wykorzystane są do wykonywania w nich czynności składających się na działalność gospodarczą.
Przez działalność gospodarczą rozumie się zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.
W przedstawionym stanie faktyczny, spółka jako nabywca nieruchomości weszła w prawa i obowiązki poprzedniego właściciela. Wykonuje usługi polegające na wynajmie budynku, za co pobiera czynsz. Zatem usługa polegająca na wynajmie budynków spełnia warunki do uznania jej za działalność gospodarczą. Wykonywanie tej działalności w celach zarobkowych i w sposób zorganizowany przesądza o zakwalifikowaniu takiego najmu do działalności gospodarczej. Tym samym wynajmowane powierzchnie budynku nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
