Podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.
Nowe zasady stosowania tzw. ulgi za złe długi mają zastosowanie do wierzytelności, które powstały od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz do wierzytelności, dla których w 2013 r. upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności. Oznacza, to, że tylko w takich sytuacjach dłużnik jest zobowiązany do dokonania obowiązkowej korekty podatku naliczonego niezależnie od zachowania wierzyciela, a więc obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z ulgi na złe długi, czy też nie.
Przepisy art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług odnoszą się do wierzytelności (należności), które nie zostały zapłacone w określonym terminie. Możliwość zastosowania tych regulacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zasadniczo zależy zatem od stwierdzenia, czy skarżący uregulował w odpowiednim terminie należności wynikające z faktur dokumentujących nabycie od podwykonawców usług budowlanych, jak też odpowiednio, czy inwestor lub generalny wykonawca uregulował we wskazanym terminie wierzytelność wynikającą z faktur dokumentujących nabycie od skarżącego usług budowlanych.
Najczęściej zasady rozliczania tzw. kaucji gwarancyjnych są ustalane w umowie zawartej z podwykonawcą lub inwestorem czy głównym wykonawcą. Zgodnie z postanowieniami zawieranych umów na wykonywane roboty budowlane zapłata przez podwykonawcę należnej za dane zlecenie kaucji gwarancyjnej polega na zatrzymaniu części wynagrodzenia brutto należnego dla podwykonawcy. Podobnie rozwiązania występują, gdy podatnik sprzedaje swoje usługi budowlane na rzecz inwestora lub generalnego wykonawcy, którzy również w celu zabezpieczenia swoich interesów ustanowili kaucję gwarancyjną w wysokości określonego procentu wynagrodzenia.
W tej sytuacji organy podatkowe przyjmują, że w takich okolicznościach dochodzi do zapłaty całości należności. Skoro zapłata tzw. kaucji gwarancyjnej polega na zatrzymaniu przez zamawiającego części wynagrodzenia należnego dla wykonawcy, obie należności zostały w całości uregulowane. Kwoty należności (wierzytelności) objętej potrąceniem nie można bowiem uznać w tym zakresie za kwotę nieuregulowaną. W konsekwencji, do tej części zatrzymanego wynagrodzenia nie znajdują zastosowania regulacje zawarte w art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług. W takim przypadku podatnik nie ma zatem prawa do korekty podatku należnego ani odpowiednio obowiązku korekty podatku naliczonego w przewidzianych w tych przepisach terminach. Argumentacja wskazująca następnie na podział w takiej sytuacji płatności na dwa okresy – pierwszy termin zapłaty wynikający z faktury lub umowy i drugi termin przypadający po zakończeniu okresu gwarancji jest nieprawidłowa. Skoro następuje wzajemne potrącenie należności (kompensata), zatem zostają one uregulowane. Późniejszy zwrot kwoty kaucji gwarancyjnej nie ma znaczenia w kontekście ustalenia, czy doszło do zapłaty należności zasadniczej.
