Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 23 kwietnia 2014 r., nr ITPP3/443-67/14/MD rozstrzygnął kwestię dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie prawa do specyfikowania w odrębnych pozycjach faktury dodatkowych kosztów związanych z dostawą towarów.
Przedmiotowe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Spółka dokonuje dostaw towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów oraz eksportu towarów. Warunki poszczególnych dostaw określają umowy zawarte przez Spółkę. Z części z zawartych umów i określonych w nich warunków dostaw wynika, że nabywca towarów ponosi koszty realizowanych przez Spółkę usług pomocniczych do dostawy towarów (w szczególności koszty usług transportowych). W takich przypadkach Spółka obciąża nabywców kosztami ww. usług pomocniczych na zasadach wynikających z danego kontraktu. W odniesieniu do niektórych przypadków sprzedaży dokonywanej na warunkach CPT i DAP Spółka zamierza wyszczególniać w treści faktury w odrębnych pozycjach części składowe podstawy opodatkowania dostawy towarów, tzn. wartość towaru i koszt transportu. Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą prawa do specyfikowania w odrębnych pozycjach faktury dodatkowych kosztów związanych z dostawą towarów.
Organ podatkowy stanął na stanowisku, że nie jest zasadny pogląd, że Spółka jest uprawniona do wykazywania w odrębnych pozycjach faktury wartości towarów i kosztów transportu, które wliczane są do podstawy opodatkowania dostawy towarów. Treść art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług określa jakie elementy powinna zawierać faktura. Organ podkreślił, że są to elementy obligatoryjne, których podanie ma przede wszystkim cel fiskalny. Służą one bowiem do prawidłowego zidentyfikowania dla celów podatkowych strony podmiotowej danej transakcji, rodzaju transakcji, jak również wartości służących do określenia w kwotach bezwzględnych wysokości zobowiązania podatkowego. Zdaniem organu podmiot zobowiązany do wystawienia faktury powinien precyzyjnie określić rodzaj „fakturowanej” czynności, tj. podać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi. Źródłem tego obowiązku jest aktualnie art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy. Istotą czynności, na tle których Spółka powzięła wątpliwości wyartykułowane we wniosku, jest sprzedaż towarów. Z tym zastrzeżeniem, że w określonych sytuacjach Spółka obciąża nabywców towarów kosztami dodatkowej usługi (transportu). Nie zmienia to jednak faktu, że świadczeniem głównym jest dostawa towarów (czy to o charakterze krajowym, wewnątrzwspólnotowym, albo eksportowym).
Reasumują na fakturze dokumentującej taką sprzedaż powinna widnieć tylko jedna pozycja. Oczywiście w pozycji tej zgodnie z brzmieniem art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług powinna być zsumowana wartość świadczenia głównego (dostawy towarów) oraz świadczenia pomocniczego (usługi transportowej). Warto również wskazać, że organ podkreślił, że cel fiskalny obligatoryjnego „fakturowania” niektórych zdarzeń gospodarczych, nie wyklucza prywatnoprawnego charakteru faktury. Szczególnie wówczas gdy jest to jedyny dokument stworzony dla potrzeb danej transakcji. Zatem nic nie stoi na przeszkodzie zdaniem organu, aby – po wypełnieniu obowiązków nałożonych przez powszechnie obowiązujące przepisy prawa – Spółka mogła niezależnie od podania jednolitej pozycji obejmujące wartość świadczenia głównego (dostawy towarów) oraz świadczenia pomocniczego (usługi transportowej), umieścić na dokumencie faktury albo w dowolnym załączniku do niej inne informacje skierowane do kontrahenta.
źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.
foto: pixabay.com
