Zgodnie z § 8 ust. 1  pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny musi zawierać m.in. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Przy tym w miejscu określonym dla nazwy może znajdować się również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy. Oznacza to, że  sprzedawca obowiązany jest do takiego wskazania nazwy towaru lub usługi, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku od towarów i usług. Z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, należy stosować definicję słownikową, zgodnie z którą przez nazwę towaru należy rozumieć nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat. Pogląd taki wyrażony został w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 października 2013 r. (ILPP2/443-629/13-3/AKr), w której stwierdzono, że nazwa towaru lub usługi powinna spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobligowany na każdym paragonie podać nazwę towaru (usługi). Nazwa ta nie może być jednak zbyt ogólna i powinna oznaczać jednostkową nazwę sprzedawanego towaru (usługi), a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru, tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była – co do istoty – zgodna z towarem będącym przedmiotem towaru, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru.