Minister finansów wydał w dniu 3 grudnia 2015 r. interpretację ogólną (FN3.8201.1.2015), w której zmienił stanowisko względem firm, które odniosły straty z tytułu zakupu opcji walutowych.

Opcje walutowe to instrumenty pochodne, w ramach których jedna strona transakcji zobowiązuje się odkupić od swojego kontrahenta walutę po ustalonym kursie. Dla wielu polskich firm – szczególnie tych, których działalność opiera się na eksporcie – miały one stać się zabezpieczeniem przed nagłymi i niespodziewanymi wahaniami kursu złotego.

Podczas kryzysu finansowego w 2008 roku liczne polskie przedsiębiorstwa popadły w trudności finansowe na skutek nieudanej inwestycji w opcje. Dynamiczna zmiana uwarunkowań gospodarczych, prowadząca do istotnych zmian kursów walut obcych sprawiła, że podatnicy często decydowali się na przedterminowe rozwiązywanie zawartych z instytucjami finansowymi umów. Działania te skutkowały jednak koniecznością poniesienia przez nich dodatkowych wydatków, takich jak koszty wynikające z zawieranych ugód czy koszty uzyskania i obsługi kredytów zaciągniętych celem spłaty zobowiązań wynikających z przedterminowego rozwiązania kontraktu.

Do tej pory administracja skarbowa nie uznawała wydatków na zakup opcji walutowych przez spółki jako koszt uzyskania przychodów. Jednocześnie, gdy firma wynegocjowała z bankiem umorzenie części należności, różnicę tę uznawano jako przychód, od którego przedsiębiorstwo miało płacić podatek.
Minister finansów w ramach działań na rzecz lepszego traktowania podatników wydał interpretację ogólną, w której poinstruował dyrektorów izb skarbowych oraz urzędów kontroli skarbowej, aby interpretowali przepisy na korzyść podmiotów, dla których nabycie opcji walutowej stanowiło zabezpieczenie przed ryzykiem kursowym.

W przypadkach zatem, kiedy nabywane opcje walutowe zabezpieczały ryzyko kursowe związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą należy uznać, że nabycie to służyło ,,zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów, a wydatki jakie podatnik poniósł w związku z zawarciem i rozliczeniem kontraktów, w tym koszty uzyskania i obsługi kredytów zaciągniętych celem spłaty zobowiązań wynikających z przedterminowego rozwiązania kontraktów, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy nabycie to miało wyłącznie cel zarobkowy (spekulacyjny), wydatki takie nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

źródło: Instytut Studiów Podatkowych
foto: pixabay.com