Z dniem 1 stycznia 2016 r. po rozdziale 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wchodzi nowy rozdział 5a, regulujący opodatkowanie przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych, poprzednio regulowane w art. 20 ust. 3. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 25g ciężar dowodu w postępowaniu w sprawie dochodów nieujawnionych co do zasady spoczywać będzie na podatniku. Przepisy przewidują jednak szereg wyjątków od tej zasady ogólnej.

Po pierwsze podatnik nie będzie musiał udowadniać przychodów znanych organom z urzędu lub możliwych do ustalenia na podstawie danych zawartych w rejestrach publicznych przez inne podmioty publiczne, do których organ ma dostęp.

Po drugie w przypadku powołania się przez podatnika na przychody (dochody), co do których upłynął już termin przedawnienia zobowiązania podatkowego, albo były one wolne od podatku, zwolnione od podatku, bądź nie podlegały opodatkowaniu, wystarczy samo uprawdopodobnienie faktu ich uzyskiwania. Ustawa nie przesądza jednak, czy takie uprawdopodobnienia ma wagę równą rozstrzygającemu dowodowi, czy też podlega swobodnej ocenie przez organ podatkowy (kontroli skarbowej).

Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z ust. 7 omawianego artykułu, w przypadku identyfikacji źródła przychodów (zarówno na skutek ujawnienia przez podatnika, jak i ustaleń organu podatkowego), traci ono „nieujawniony” charakter i „zaczyna” podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych, właściwych dla danego źródła. Organ w takim wypadku zakończy postępowanie podatkowe w zakresie ujawnionego dochodu i – jeżeli nie upłynął termin przedawnienia na zasadach ogólnych – wyda decyzję określającą lub ustalającą zobowiązanie podatkowe na zasadach właściwych dla danego źródła.

źródło: Instytut Studiów Podatkowych
foto: pixabay.com