Do niedawna odpowiedź na to pytanie nie nastręczała trudności. Dość powszechnie bowiem, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych przeważał pogląd, że takie przekazanie opodatkowane nie jest. Uzasadniano to tym, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

A zatem, a contrario, przekazanie towarów należących do zlikwidowanych spółek kapitałowych nie podlegało opodatkowaniu – tak np. w interpretacji indywidualnej z 12 października 2011 r. (sygn. ITPP2/443-1027/11/AP), wyroku WSA w Warszawie z 5 lutego 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 2012/12), wyroku WSA w Krakowie z 21 października 2010 r. (sygn. akt I SA/Kr 1379/10), a także wyrokach NSA sygn. I FSK 59/08 oraz I FSK 300/11. Jednocześnie powszechnie uznawano, że takie przekazanie nie może być utożsamiane z nieodpłatnym przekazaniem składników majątku przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Niestety, od niedawna spotkać się można ze wspieranym prze organy podatkowe, poglądem przeciwnym, zgodnie z którym wydanie nieodpłatnie wspólnikowi majątku likwidowanej spółki handlowej stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług bez względu na to, czy wspólnik ten jest osobą prawną czy też osobą fizyczną. Tak wypowiedział się np. NSA w wyroku z dnia 26 kwietnia 2013 r. (sygn. I FSK 525/12): „Przyjęcie, że dla oceny, czy wydanie takie stanowi dostawę w myśl tego przepisu, ma znaczenie to, czy wspólnik, któremu przekazuje się składniki majątkowe jest osobą prawną czy fizyczną, jak słusznie zarzuca się w skardze kasacyjnej, jest niczym nieuzasadnione, a co więcej prowadziłoby do naruszenia zasady równości i powszechności opodatkowania.”. Ten nowy pogląd należy jednak, w ocenie autora, uznać za nieprawidłowy.