Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 4 czerwca 2014 r., nr ITPP3/443-111/14/MD rozstrzygnął kwestię dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia używanego samochodu osobowego, ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz określenia podstawy opodatkowania właściwych dla tej czynności.
Przedmiotowe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski. Jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. W dniu 29 stycznia 2014 r. Spółka nabyła w Szwajcarii – dla celów prowadzonej działalności gospodarczej – używany samochód osobowy. W tym też dniu Spółka odebrała pojazd i stała się jego właścicielem. Oprócz należności za samochód, szwajcarski sprzedawca nie pobierał innych opłat. W przeprowadzonej transakcji w żadnym zakresie nie brały udziału osoby trzecie. Samochód został przetransportowany (na lawecie) do Niemiec, gdzie została dokonana odprawa celna. Do celnej procedury przywozu samochód zgłosiła Spółka i w zgłoszeniu celnym widnieje jako importer. Spółka opłaciła koszty transportu (w tym fakturę za wynajem lawety). W deklaracji VAT-7 wykazała opisane zdarzenie jako nabycie wewnątrzwspólnotowe. W podstawie opodatkowania tego nabycia uwzględniła: wartość samochodu wynikającą z rachunku wystawionego przez kontrahenta; kwoty cła i podatku od towarów i usług wynikające z dokumentu odprawy celnej; podatek akcyzowy uiszczony w Polsce; opłatę recyklingową wnoszoną do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska. Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia używanego samochodu osobowego, ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz określenia podstawy opodatkowania właściwych dla tej czynności.
Organ podatkowy wskazał, że Spółka zasadnie uznała, że nabycie samochodu osobowego w Szwajcarii i przemieszczenie go do kraju skutkowało wystąpieniem po jej stronie wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru. Jednak zdaniem organu nie było to wewnątrzwspólnotowe nabycie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, a wewnątrzwspólnotowe nabycie uregulowane w art. 11 ust. 1 ustawy. Skoro bowiem Spółka uprzednio zaimportowała na terytorium Niemiec samochód, który był już jej własnością, a potem dokonała jego przemieszczenia z terytorium Niemiec na terytorium kraju, to już wówczas wystąpiła pierwsza z przesłanek określonych w art. 11 ust. 1 ustawy. Drugą, równie istotną, jest fakt, że samochód służy (ma służyć) prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Nieprawidłowe zaliczenie przez Spółkę nabycia samochodu do WNT określonego w art. 9 ust. 1 ustawy, doprowadziło ją również do błędnego wniosku co do sposobu ustalenia podstawy opodatkowania w tym zakresie. Jak wynika z odesłania zawartego w art. 30a ust. 2 ustawy, w takim przypadku jaki Spółka przedstawiła we wniosku, podstawą opodatkowania winna być cena nabycia towaru (samochodu) określona w momencie dostawy (por. art. 29a ust. 2 ustawy). Organ podkreślił, że w sytuacji Spółki cena nabycia została określona w rachunku wystawionym przez szwajcarskiego sprzedawcę i tylko ta cena powinna być wzięta pod uwagę dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania WNT. Tym samym Spółka nieprawidłowo powiększyła podstawę opodatkowania o inne elementy, w tym przede wszystkim należności publicznoprawne.
Reasumując należy więc uznać, że niezależnie od powyższych ustaleń Spółka poprawnie rozpoznała obowiązek podatkowych dla analizowanej transakcji, kierując się normą prawną zawartą w art. 20 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Norma ta ma bowiem zastosowanie zarówno do wewnątrzwspólnotowego nabycia, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, jak i wewnątrzwspólnotowego nabycia uregulowanego w art. 11 ust. 1 ustawy.
