Brak w dowodzie rejestracyjnym wpisu, że środek transportu stanowi pojazd specjalny, uniemożliwia zwolnienie tego pojazdu z podatku od środków transportowych
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (zwana dalej „ustawą”) „zwalnia się od podatku od środków transportowych: środki transportowe stanowiące zapasy mobilizacyjne, pojazdy specjalne oraz pojazdy używane do celów specjalnych w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym;”. Przepis ten nie definiuje jednak jak należy rozumieć pojęcie pojazdów specjalnych dla potrzeb ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Kwestią sporną pozostaje okoliczność, czy na przykład przystosowane do prowadzenia nauki jazdy środki transportowe z oznaczeniem „L”, są „pojazdami specjalnymi” zwolnionymi z podatku od środków transportowych w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy? Wykładnia przywołanych przepisów jednoznacznie wskazuje, że o zakwalifikowaniu danego środka transportowego do „pojazdów specjalnych” stanowić powinny przepisy o ruchu drogowym. W myśl art. 2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym, za pojazd specjalny uważa się pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczoną do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone rzeczy lub osoby związane z wykonywaniem tej funkcji. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r. II FSK 1727/14, nie bez znaczenia dla zakwalifikowania danego pojazdu za pojazd specjalny pozostaje przepis art. 9 ust. 4 ustawy, który wiąże kwestie powstania obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych – z faktem zarejestrowania danego pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zgłoszenia do ewidencji pojazdów). Co za tym idzie istotne znaczenie dla zakwalifikowania środka transportowego, jako pojazdu specjalnego, mają także przepisy § 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. tabela nr 3 załącznika nr 4 do tego rozporządzenia, określająca „przeznaczenia pojazdów specjalnych”. „Zgodnie z brzmieniem tej tabeli nr 3 powoływanego rozporządzenia, pojazdami specjalnymi są takie jak: służące do oczyszczania dróg, zimowego utrzymania dróg, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, pomoc drogowa, ambulatorium/laboratorium służby zdrowia, żuraw samochodowy, pożarniczy, pogotowie techniczne/warsztat, kino/wystawa/biblioteka, sklep/bar, radiofoniczny/ telewizyjny, do prac wiertniczych, agregat elektryczny/spawalniczy, kempingowy, pogrzebowy, laboratorium techniczne, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, bankowóz, sanitarny, inny. Również w literaturze przedmiotu zauważa się, że nie są pojazdami specjalnymi pojazdy samochodowe przeznaczone do przewozu określonego rodzaju ładunków, np. cementu, benzyny, śmieci, gdyż są one przeznaczone do przewozu ładunków, lecz szczególnego rodzaju i z tego powodu są odpowiednio przystosowane. Zatem pojazd specjalny to, co do zasady, pojazd lub przyczepa konstrukcyjnie nie przeznaczone do przewozu osób lub ładunków [zob. R. A. Stefański (red.), Komentarz do „Prawa o ruchu drogowym”, Warszawa 2005. ]”.
Wynika z tego, że aby moc skorzystać ze zwolnienia zawartego w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy należy dopilnować, aby w dowodzie rejestracyjnym, który stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, zawarto zapisów, że środki transportowe stanowią pojazdy specjalne. W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że jeżeli podatnik kwestionuje zapisy dotyczące danych środka transportowego wynikające z dowodu rejestracyjnego, powinien dążyć do wszczęcia postępowania zmierzającego do uchylenia lub stwierdzenia nieważności tej decyzji administracyjnej w trybie przewidzianym w odpowiednich przepisach prawa (zob. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 września 2010 r., I SA/Gl 202/10, oraz wyrok NSA z dnia 25 lipca 2012 r., II FSK 2520/10).
źródło: Instytut Studiów Podatkowych
foto: pixabay.com
