Zbycie środka trwałego wytworzonego przy wykorzystaniu dofinansowania

Zgodnie z umową o dofinansowanie projektu spółka otrzymała dotację na realizację projektu rozbudowa i adaptacja istniejącej infrastruktury zabytkowej. W wyniku realizacji tego projektu spółka wytworzyła środki trwałe. Zgodnie z postanowieniami umowy beneficjent za zgodą instytucji zarządzającej programem może zbyć środek trwały nabyty przy wykorzystaniu środków z dofinansowania. W przypadku zaistnienia tej sytuacji beneficjent jest obowiązany w terminie do 3 miesięcy od dnia sprzedaży środka trwałego zakupić ze środków własnych inny środek trwały pełniący analogiczną funkcję i o parametrach nie gorszych niż sprzedany środek trwały, dzięki któremu możliwe będzie utrzymanie celu realizacji projektu przez okres 5 lat od dnia finansowego zakończenia realizacji projektu. Jeżeli środek trwały zostanie zakupiony za cenę niższą niż cena, która podlegała dofinansowaniu, beneficjent jest zobowiązany do zwrotu różnicy.

Zatem spółka będzie zobowiązana do uzyskania zgody na zbycie wytworzonych środków trwałych, przy czym przekazanie darowizny może wiązać się dla spółki z koniecznością zwrotu kwoty dofinansowania. Należy wskazać, że umowa wymaga zgody na zbycie środka trwałego. Oznacza to wyzbycie się przez podatnika składnika majątku objętego dofinansowaniem w jakiejkolwiek formie, w tym w formie darowizny. Umowa nakłada na beneficjenta obowiązek zakupu analogicznego składnika majątku pod rygorem zwrotu całości bądź części dofinansowania w przypadku jego sprzedaży. Jest to niespójność postanowień umowy powodująca możliwość różnej (w tym niekorzystnej dla beneficjenta) interpretacji tych zapisów przez instytucję zarządzającą programem. Warunki dokonania zbycia, w tym darowizny, w tym zakresie powinna określać zgoda instytucji zarządzającej programem.

źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.
foto: pixabay.com