Wyrok dotyczył podstawy opodatkowania VAT należnym od usług wyświetlania reklam handlowych.
TVI wystawiała swym klientom za owe usługi faktury, podwyższając o 4% cenę za wyświetlenie reklam handlowych tytułem opłaty za wyświetlenie. W celu obliczenia VAT należnego od wspomnianych usług, TVI stosowała stawkę przewidzianą w odniesieniu do całości zafakturowanych kwot, wliczając opłatę za wyświetlanie i uiszczała VAT obliczony w odniesieniu do omawianych okresów, włączając go do deklaracji za odpowiednie okresy. Ponadto TVI księgowała kwoty wynikające z zafakturowania opłaty za wyświetlanie na rachunkach przejściowych, jako należne ICAM i CP-MC.
Uznawszy, że opłata za wyświetlenie nie powinna była zostać wliczona do podstawy opodatkowania VAT, TVI wystąpiła do portugalskich organów podatkowych z wnioskami o ponowne rozpatrzenie z urzędu decyzji w sprawie opodatkowania VAT za luty i październik 2004 r. i za styczeń 2007 r. Wnioski te zostały oddalone. W wyniku powyższego do TSUE zostało skierowane pytanie prejudycjalne.
Trybunał stwierdził, że reklamy handlowe wyświetlane w salach kinowych i rozpowszechniane przez telewizję, przybierające postać reklam, materiałów sponsorowanych, telesprzedaży, teletekstu, lokowania produktu, a także materiały reklamowe zamieszczane w elektronicznych przewodnikach po programie, bez względu na platformę nadawania, podlegają opłacie za wyświetlanie, należnej od reklamodawców, w wysokości 4% zapłaconej przez nich ceny. Artykuł 50 ust. 1 dekretu z mocą ustawy nr 227/2006 wskazuje, że kwoty uzyskane z tytułu tej opłaty za wyświetlanie stanowią dochód ICAM i CP-MC. Z powyższych przepisów portugalskich wynika więc, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku uiszczenia opłaty jest tożsame ze zdarzeniem powodującym obowiązek uiszczenia VAT podlegającego zapłacie od usług wyświetlania reklam handlowych. Opłata za wyświetlanie staje się bowiem wymagalna wraz z chwilą świadczenia usług i jedynie w wypadku świadczenia takich usług. W konsekwencji opłata taka jak opłata za wyświetlanie pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług wyświetlania reklam handlowych, ponieważ zdarzenia powodujące powstanie obowiązku uiszczenia opłaty i VAT są tożsame. Opłata wchodzi więc w zakres pojęcia „podatki, cła, opłaty i inne należności”, o którym mowa w art. 11 część A ust. 2 lit. a) VI Dyrektywy i art. 78 akapit pierwszy lit. a) Dyrektywy 112.
Tym samym art. 11 część A: ust. 1 lit. a), ust. 2 lit. a) i ust. 3 lit. c) VI Dyrektywy oraz art. 73, art. 78 akapit pierwszy lit. a) i art. 79 akapit pierwszy lit. c) Dyrektywy 112, należy interpretować w ten sposób, że opłata za wyświetlanie przeznaczana na rozwój sztuki kinematograficznej i audiowizualnej powinna być wliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej podlegającym zapłacie od usług wyświetlania reklam handlowych.
