Podatnik, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży węgla (CN 2701) jako pośredniczący podmiot węglowy na rzecz podmiotów posiadających status pośredniczącego podmiotu węglowego oraz jednostek korzystających ze zwolnienia określonego w art. 31 a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym może stosować zwolnienie na podstawie art. 31 a ustawy o podatku akcyzowym, jeśli odbiorca nie potwierdzi mu dokumentu dostawy albo w ogóle dokument ten do niego nie wróci. Tak orzekł NSA w wyroku z dnia 14 marca 2014 r. sygn. I FSK 501/13. NSA stanął na stanowisku, że warunkiem zwolnienia jest dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy, jednakże ustawodawca nie zastrzegł, że odbiorca ma otrzymać także potwierdzenie dostawy. Nie można próbować wywodzić takiego warunku z przepisów rozporządzenia, które nie zostało wydane w ramach upoważnienia ustawowego do określania warunków zwolnienia – stwierdził NSA. Wyrok ten ma znaczenie dla podatników, w przypadku których organy podatkowe zakwestionowały prawo do zwolnienia z akcyzy na skutek braku potwierdzenia przez odbiorcę dostaw objętych stanem prawnym obowiązującym do dnia 19 września 2013 r. obowiązują nowe przepisy. Obecnie sprzedaż węgla pomiędzy pośredniczącymi podmiotami węglowymi w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym i wystawienie dokumentu dostawy jest całkowicie neutralne.
W rozpoznanej sprawie rozważeniu podlegała możliwość zastosowania zwolnienia wyrażonego w art. 31a ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r., wprowadzonego od dnia 2 stycznia 2012 r. Zgodnie z tym przepisem (obowiązującym do dnia 19 września 2013 r.), zwolniono od akcyzy pośredniczący podmiot węglowy dokonujący: sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 art. 31a, dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów węglowych oraz eksportu wyrobów węglowych. Z kolei w art. 31a ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. wskazano trzy warunki stosowania tego zwolnienie, przedmiotem analizy było spełnienie wymogu dołączenia do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy (pkt 3 tego przepisu). W ocenie składu orzekającego rozumienie tak ujętego warunku nie powinno budzić wątpliwości. Treść przepisu wyraźnie odnosi się do wymogu dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanego wyrobu węglowego (węgla CN 2701), w takim brzmieniu nie zakłada, że niezbędne jest, aby dokument ten był potwierdzony przez odbiorcę wyrobów węglowych. Dokument dostawy – jak expressis verbis – wyrażono to w ustawie, dołączany jest do „przemieszczanych wyrobów”. Na tym etapie nie może on zatem być opatrzony podpisem odbiorcy. Podpis taki może znaleźć się na takim dokumencie dopiero „po przemieszczeniu wyrobu węglowego”, czyli po jego dostarczeniu odbiorcy. Wadliwe było stanowisko opierające się na przepisach wykonawczych do ustawy, tj. rozporządzenia w sprawie dokumentu dostawy. W przepisach tych wprawdzie przewidziano określony sposób wystawiania i obieg dokumentu dostawy, w tym, dostawy wyrobów węglowych, niemniej jednak nie uczyniono z nich warunków analizowanego zwolnienia od akcyzy. Akceptacja takiego stanowiska oznaczałaby, że powołane rozporządzenie wykracza poza delegację ustawową. Tymczasem zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r., który był podstawą do wydania tego aktu wykonawczego, minister właściwy do spraw finansów publicznych obowiązany został do określenia, w drodze rozporządzenia, m.in. wzoru i sposobu stosowania dokumentu dostawy oraz podmiotów, które go wystawiają – uwzględniając konieczność skutecznego funkcjonowania zwolnień od akcyzy, konieczność zapewnienia właściwej kontroli oraz konieczność zapewnienia przepływu informacji dotyczących wyrobów zwolnionych od akcyzy. W tym zakresie nie przewidziano, aby jakikolwiek z elementów objętych materią tego rozporządzenia, mógł być ustanowiony jako dodatkowy warunek zwolnienia od akcyzy.
źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.
foto: pixabay.com
