Wynagrodzenie za okres choroby – ZUS

Zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy pracownik, który jest niezdolny do pracy z powodu choroby, zachowuje prawo do wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – za okres niezdolności do pracy trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Za czas niezdolności do pracy trwającej dłużej niż, odpowiednio 33 dni lub 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy. Krótszy okres wypłaty wynagrodzenia za okres choroby ma zastosowanie w odniesieniu do pracownika w wieku powyżej 50 roku życia, do niezdolności do pracy przypadającej w następnych latach po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50 rok życia.

Okres 33 lub 14 dni jest ustalany poprzez sumowanie poszczególnych okresów niezdolności do pracy pracownika w danym roku kalendarzowym. Do okresu tego wlicza się zarówno kolejne okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niezdolności do pracy, między którymi wystąpiły przerwy. Okresy niezdolności do pracy, za które pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, zlicza się także, jeśli pracownik zmienia w ciągu roku kalendarzowego pracodawcę. W przypadku gdy pracownik w trakcie roku podejmuje dodatkowe zatrudnienie, do okresu 33 lub 14 dni niezdolności do pracy, za które zachowuje prawo do wynagrodzenia określonego w art. 92 Kodeksu pracy, wlicza się również okresy wypłaty wynagrodzenia przed podjęciem dodatkowego zatrudnienia.