Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku uchylającym decyzję organów podatkowych z dnia 12 listopada 2013 r. (sygn. I SA/Bd 793/13), rozstrzygnął kwestię dotyczącą ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie statusu prawnego obiektów posiadających 50% dachu.

Przedmiotowe rozstrzygniecie zapadło w następującym stanie faktycznym. Zdaniem prezydenta miasta mimo braku prawie 50% dachu obiekt był budynkiem podlegającym opodatkowaniu. Natomiast w przekonaniu spółki na skutek utraty istotnego elementu konstrukcyjnego, jakim jest dach, utracił on przymiot budynku w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W ocenie WSA zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych budynek to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Ponadto przepisy tej ustawy precyzyjnie wskazują przesłanki łączne uznania danego obiektu za budynek będący przedmiotem opodatkowania. Są to: trwale związanie z gruntem, wydzielenie z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiadanie fundamentów, a także dachu. Brak choćby jednej z nich lub spełnienie jednej z nich tylko w części powoduje, że niemożliwe jest zakwalifikowanie danego obiektu do kategorii budynku.

Zdaniem WSA to wszystko pozwala stwierdzić, że budynek, który posiada tylko część dachu nie spełnia więc warunków definicji, o której mowa w art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych., która za budynek uznaje obiekt, który posiada dach.