Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 14 maja 2013 r. (I SA/Gd 293/13) uznał, że treść art. 14b § 1 o.p. należy rozumieć w ten sposób, że wnioskodawca ma uprawnienie do uzyskania od organu podatkowego interpretacji prawa podatkowego w każdej indywidualnej sprawie, która może kształtować jego prawa i obowiązki na gruncie określonej regulacji podatkowej. Możliwość uzyskania interpretacji indywidualnej prawa podatkowego odnosi się więc do stanów faktycznych przedstawionych przez wnioskodawcę, co do których wykładnia znajdujących w nich zastosowanie przepisów podatkowych może rzutować na prawidłowe rozliczenie wnioskodawcy w ramach danego podatku. W efekcie wnioskodawca ma uzyskać rzetelną informację, jak w określonym stanie faktycznym organ podatkowy interpretuje przepisy podatkowe znajdujące w nim zastosowanie, co może mieć wpływ na prawidłowość dokonania przez niego rozliczenia tegoż podatku.
W niniejszej sprawie WSA miał rozstrzygnąć czy Minister Finansów postąpił słusznie odmawiając rozpatrzenia wniosku podatnika o wydanie interpretacji indywidualnej. Podatnik wskazał we wniosku, że zawarł przedwstępną umowę sprzedaży przedsiębiorstwa z osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Przedsiębiorstwo osoby fizycznej, które zostanie ostatecznie sprzedane po zawarciu umowy przyrzeczonej, składa się z szeregu składników materialnych i niematerialnych m.in. nazwy, środków trwałych, praw i wierzytelności wynikających z umów. Wnioskodawca spytał Ministra Finansów m.in. o to czy zbycie takich składników majątku stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT. Minister Finansów uznał się za niewłaściwy podmiot do interpretowania przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego. We wniosku podatnik nie wskazał bowiem, czy składniki majątku określone we wniosku są przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego.
Zdaniem WSA w Gdańsku, przepisy prawa podatkowego nie są odrębne, niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami prawa. Co istotne, w ustawie o podatku od towarów i usług nie zostało zdefiniowane pojęcie przedsiębiorstwa, przez co należy posiłkowo odwoływać się do definicji przedsiębiorstwa z Kodeksu cywilnego. Dlatego też, organ winien odwoływać się do szerokiego rozumowania pojęcia prawa podatkowego i postrzegania przedstawianych w postępowaniu interpretacyjnym stanów faktycznych poprzez odwoływanie się także do prawa cywilnego.
Podsumowując Sąd stwierdził, że organowi nie przysługiwało prawo do odmowy wydania interpretacji jedynie z tego powodu, iż podatnik wniósł o zinterpretowanie także instytucji mającej swe źródło w ustawie „pozapodatkowej”.
