Jak stanowi art. 61 § 1 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
W razie jednak wniesienia skargi na decyzję lub postanowienie organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać, z urzędu lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części, chyba że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji lub postanowieniu rygoru natychmiastowej wykonalności albo, gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania – o czym stanowi § 2 tego przepisu.
Z powyższego wynika, że ustawodawca nie określił przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji przez organ, który wydał tą decyzję. Wskazał jedynie, kiedy wstrzymywanie jest niedopuszczalne:
- jeżeli zachodzi możliwość nadania rygoru natychmiastowej wykonalności lub
- ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie.
W przypadku, gdy akta przekazano sądowi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Rozstrzygając na podstawie art. 61 § 3, sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek stanowiących podstawę do wstrzymania wykonania decyzji lub postanowienia. Ustawa wymienia dwie przesłanki:
- niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz
- niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
