Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 1 kwietnia 2014 r., nr sprawy ILPB1/415-76/14-2/AG, uznał że świadczenie z tytułu zwróconych kosztów za nocleg stanowi dla pracownika – niebędącego w podróży służbowej – przychód, który nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy  z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

 Zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) tej ustawy przysługuje wyłącznie pod warunkiem, że pracownik odbywa podróż służbową w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Pracodawca wysyłając pracownika w podróż służbową zobowiązany jest wypłacić pracownikowi dietę oraz inne należności na pokrycie kosztów z nią związanych. W przypadku, gdy pracownik nie jest w podróży służbowej, pracodawca nie jest zobowiązany do wypłaty tychże należności. Zatem, zwrot kosztów noclegu stanowi wówczas świadczenie ze strony pracodawcy na rzecz pracownika, które nie korzysta ze zwolnienia zawartego w wyżej cytowanym przepisie.

Organ podatkowy zwrócił uwagę na fakt, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14 – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Zatem wartość finansowanego przez spółkę noclegu, z którego będzie korzystać pracownik w związku z koniecznością nocowania poza miejscem swego zamieszkania w celu prawidłowego wykonania czynności służbowych, spółka winna traktować jako jeden ze składników przychodu pracownika ze stosunku pracy i w konsekwencji powinna pobierać oraz odprowadzać z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości ww. świadczenia otrzymanego przez pracownika niebędącego w podróży służbowej stanowiącej ewentualną nadwyżkę ponad kwotę określoną w art. 21 ust. 1 pkt 19 z zastrzeżeniem ust. 14 cyt. ustawy podatkowej.

źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.
foto: pixabay.com