Dla potrzeb podatku VAT zbycie udziału we współwłasności budynku powinno być traktowane jako dostawa towarów, a nie jako świadczenie usług.
Jeśli idzie o zbycie udziału we współwłasności drogi, to należy wskazać, że problematyka współwłasności została uregulowana w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. Na podstawie art. 195 tej ustawy, własność tej samej rzeczy może także przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Artykuł 196 § 1 ustawy stanowi, że współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem, bez zgody pozostałych współwłaścicieli – art. 198 Kodeksu cywilnego.
Zatem w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawnia go do tego wysokość jego udziału. Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż udziału we współwłasności gruntu uznaje się za dostawę towaru podlegającą opodatkowaniu. Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 24 października 2011 r. (sygn. I FPS 2/11) dla potrzeb podatku VAT zbycie udziału we współwłasności budynku powinno być traktowane jako dostawa towarów, a nie jako świadczenie usług. Identycznie należy kwalifikować zbycie udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu. W ocenie NSA, zbycie udziału we współwłasności bądź w prawie użytkowania wieczystego skutkuje w swej istocie przeniesieniem na nabywcę prawa do rozporządzania nieruchomościami jak właściciel. Czynności takie powinny być zatem uznane za dostawy towarów na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Analogicznej kwalifikacji należy dokonać w przypadku sprzedaży udziału we współwłasności drogi – należy uznać, że podatnik dokonał dostawy towaru a sprzedaż objęta jest podstawową stawką 23%.
źródło: Instytut Studiów Podatkowych
foto: pixabay.com
