Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 17 stycznia 2014 r. nr IPTPB3/423-427/13-2/IR rozstrzygnął kwestię dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania przepisów art. 12 ust. 1 pkt 2 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Przedmiotowe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Spółka prowadziła działalność hurtową polegającą w szczególności na sprzedaży farb i lakierów antykorozyjnych. Sprzedawca zaoferował Spółce następujące warunki współpracy, a mianowicie przy zakupie określonej ilości farb, np. 300 litrów po określonej cenie (cena stała u sprzedawcy dla każdego klienta), Spółka w wyniku promocji udzielonej przez sprzedawcę uzyskała dodatkową ilość tych samych farb, np. 30 litrów po cenie „zero” zł. Warunkiem zastosowania rabatu ilościowego było dokonanie zakupów farb w określonej ilości i stałej cenie. Sprzedawca fakturował ww. sprzedaż w dwojaki sposób tzn. z jednej strony wystawiał jedną fakturę sprzedaży z określoną ilością farb, np. 300 litrów po aktualnych cenach rynkowych, stosowną dla każdego klienta, z drugiej strony wystawiał drugą fakturę sprzedaży z określoną ilością farb, np. 30 litrów po cenie 0,00 zł, z adnotacją na fakturze „farba w ramach upustu towarowego do pierwszej faktury”. Spółka uzyska korzyść, że nabędzie ten towar po cenie niższej niż wynika to z ceny oferowanej przez Sprzedającego, bez upustu naturalnego.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 5 i ust. 6 sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń. Organ podatkowy podkreślił, że zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06). Nieodpłatnym świadczeniem, jest zatem zdaniem organu uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Natomiast pojęcie „świadczenia” rozpatrywane jest z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. w świetle postanowień art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2). Zatem organ wykazał, że w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.
Reasumując, w związku z otrzymaniem 30 litrów farby, zafakturowanej z wartością zero zł, w ramach upustu towarowego, Spółka nie będzie zobligowana do stosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i określenia wartości nabycia tych farb w sposób przewidziany w przepisie art. 12 ust. 5 ww. ustawy, ponieważ powyższa transakcja nie stanowi dla Spółki nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
