Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 27 września 2013 r., nr IBPBII/1/415-669/13/JP rozstrzygnął kwestię dotyczącą dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zakupu przez pracodawcę szczepień ochronnych i lekarstw dla pracowników delegowanych w zagraniczną podróż służbową.
Przedmiotowe rozstrzygniecie zapadło w następującym stanie faktycznym. Podatnik, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wysłał swoich pracowników w podróż służbową do Etiopii oraz Nigerii, krajów o tropikalnym i subtropikalnym klimacie, w których występuje ryzyko zachorowania na choroby tropikalne zagrażające zdrowiu oraz życiu oddelegowanych pracowników, w szczególności: żółtą gorączkę, żółtą febrę, zapalenie wątroby typu A + B, błonicę, tężec, dur brzuszny, polio, cholerę, zakażenia meningokokowe A + C czy malarię. W ramach tej delegacji Spółka zobowiązała się pokryć koszty szczepień oraz leków zgodnie z przewidziany w przyszłości. Pracownicy przed wyjazdem zgłaszają się do lekarza chorób tropikalnych, który w zależności od stanu zdrowia oraz przebytych szczepień kieruje ich na dalsze badania oraz zaleca wykupienie leków przeciwko malarii. W związku z powyższym koszty szczepień są zróżnicowane w zależności od danego pracownika. Lekarz wobec jednych szczepienia uznaje jako niekonieczne, zaś wobec drugich zaleca dalsze szczepienia jako wymagane. Spółka z własnych środków obrotowych pokrywa koszty tych szczepień, w przypadku zaś osób, które poniosły własny koszt szczepienia bądź zakup leków, zwraca im te wydatki.
Organ podatkowy wskazał, że w stosunku do pracowników podatnika wyjeżdżających do krajów afrykańskich, pracodawca może poddawać ich zalecanym szczepieniom ochronnym przeciw chorobom zakaźnym, innym niż obowiązkowe szczepienia ochronne, za które ponosi koszty w całości. Zdaniem organu skoro na pracodawcę został nałożony obowiązek zaszczepienia pracowników wyjeżdżających w zagraniczną podróż służbową i poniesienia z tego tytułu przez pracodawcę kosztów zakupienia i przeprowadzenia szczepień, to brak jest podstaw, by uznać, że pracodawca wykonując ten obowiązek kieruje się chęcią przysporzenia korzyści majątkowej pracownikowi.
Należy więc uznać, iż obowiązek ten wraz z wyżej omówionym obowiązkiem zwrotu niezbędnych kosztów leczenia za granicą oraz zwrotu niezbędnych zakupionych leków za granicą i poniesienie z tytułu tych obowiązków odpowiednich wydatków przez pracodawcę, kwalifikuje działanie pracodawcy jako podjęte we własnym interesie, a nie w interesie pracownika. Stąd zasadne jest uznanie, że wartość tych świadczeń, co do zasady jest dla pracownika neutralna pod względem podatkowym. To oznacza iż w sytuacji, gdy to pracodawca bezpośrednio finansuje wskazane świadczenia – wartość tych świadczeń nie stanowi przychodu pracowników w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w sytuacji, gdy to pracownik ponosi koszty wskazanych świadczeń, a pracodawca następnie dokonuje ich zwrotu, należy zastosować zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, niezależnie od sposobu finansowania wskazanych świadczeń, związanych z podróżą służbową, świadczenia te nie stanowią dla pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu.
