Częstym wyjaśnieniem podatników w toku postępowań w sprawie dochodów nieujawnionych jest powołanie się na otrzymywanie środków tytułem darowizny (zwykle od członków najbliższej rodziny), pożyczki, bądź innej czynności cywilnoprawnej (np. depozytu nieprawidłowego lub użytkowania nieprawidłowego). Prawidłowa identyfikacja źródeł przychodów tego rodzaju uniemożliwia co prawda powstanie zobowiązania podatkowego w podatku od dochodów nieujawnionych, jednakże może wiązać się z obowiązkiem zapłaty podatku od spadków i darowizn, bądź podatku od czynności cywilnoprawnych wedle podwyższonych stawek.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia. W myśl art. 15 ust. 4 tej samej ustawy darowizna podlega wtedy opodatkowaniu według stawki 20%. Analogiczne rozwiązanie znajduje się w art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje z chwilą powołania się przez podatnika na fakt dokonania czynności cywilnoprawnej – jeżeli podatnik nie złożył deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych w terminie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku, a następnie powołuje się przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt jej dokonania. Art. 7 ust. 5 wspomnianej ustawy przewiduje w takim wypadku 20% stawkę podatku. Fakt, iż zarówno w przypadku darowizn, jak i czynności cywilnoprawnych stawki – choć podwyższone – są dużo korzystniejsze, niż 75% przewidziane dla dochodów nieujawnionych, wpływa negatywnie na wiarygodność tego typu wyjaśnień w oczach organu podatkowego.

źródło: Instytut Studiów Podatkowych
foto: pixabay.com