Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 – 3 i pkt 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (a więc między innymi pracowników) stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10. Natomiast podstawę wymiaru składek zleceniobiorców ustala się zgodnie art. 18 ust. 1 wyżej wskazanej ustawy, jeżeli w umowie agencyjnej lub umowie zlecenia określono odpłatność za jej wykonanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Do podstawy wymiaru składek nie wlicza się jedynie przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Przychodami na gruncie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych są przychody w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych np. z tytułu stosunku pracy, umowy agencyjnej, umowy zlecenia.

Zakwalifikowanie danego świadczenia czy wypłaty jako przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy lub jako przychodu z tytułu umowy zlecenia jest warunkiem niezbędnym  dla uznania, iż w opisanym przypadku dane świadczenia będą stanowiły podstawę wymiaru składek pracowników lub zleceniobiorców. Zatem jeżeli wypłaty nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych to nie stanowią one również podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.
foto: pixabay.com