Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyłącza z katalogu kosztów podatkowych opłat dystrybucyjnych. Jeżeli zatem podatnik – na podstawie umowy dystrybucji zawartej z producentem – jest wyłącznym dystrybutorem danego produktu (na podstawie umowy dystrybucji) na terytorium Polski, a producentem jest podmiot mający siedzibę na terytorium UE i sprzedaż tego produktu jest głównym przedmiotem działalności podatnika oraz jego głównym źródłem przychodów, to opłata dystrybucyjna dokonana na podstawie zawartej między tymi podmiotami umowy, od której zależało udzielenie podatnikowi przez producenta prawa do wyłącznej dystrybucji produktu w Polsce, jest kosztem uzyskania przychodu. Pogląd taki wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2014 r. (ILPB3/423-578/13-2/JG), w której stwierdził, że dokonanie opłaty dystrybucyjnej spełnia wszelkie przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Organ słusznie wskazał, że odmowa dokonania wskazanej opłaty skutkowałaby odmową zawarcia umowy dystrybucji, co negatywnie wpłynęłoby na przychody podatnika. Dlatego też dokonanie takiej opłaty ma na celu osiągnięcie przychodu, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu i może stanowić koszt podatkowy.

źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.
foto: pixabay.com