Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.
Na mocy § 2 ust. 1 pkt 3 wskazanego rozporządzenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników nie stanowią odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacone pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.
W omawianym przypadku istnieje wymagana przez przepis prawa więź pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy a wypłatą odprawy. Rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, mimo, iż nie jest wskazane wprost w wyżej wskazanych przepisie, nie wyklucza zastosowania wyłączenia przewidzianego w § 2 ust. 1 pkt 3 wskazanego rozporządzenia. Z przepisu tego wynika, że z podstawy wymiaru składek wyłączone są świadczenia mające charakter kompensacyjny, bezpośrednio związane z ustaniem stosunku pracy – przywołane w przepisie wyliczenie ma charakter przykładowy.
źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.
foto: pixabay.com
