Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 3 grudnia 2013 r., nr IPTPB2/415-541/13-6/KSM rozstrzygnął kwestię dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej kosztów dojazdu na zabiegi lecznicze.
Przedmiotowe rozstrzygniecie zapadło w następującym stanie faktycznym. Podatnik jest osobą zaliczoną do I grupy inwalidzkiej, posiadającą status kombatanta. Posiada również orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji, z uwagi na choroby nóg. Podatnik użytkuje własny samochód osobowy na potrzeby związane z koniecznym przewozem na zabiegi lecznicze takie jak: wizyty u lekarzy specjalistów, analiza krwi, ocena stanu zdrowia, rtg, tomograf, zabiegi stomatologiczne, kontrola rozrusznika, holter, stała kontrola lekarza okulisty, usg, zastrzyki, spinograf, badania bieżące i pobieranie recept. Wszystkie zabiegi, na które musi dojeżdżać do szpitala WAM w klinikach i przychodniach, opierają się na zleceniach wydanych przez lekarzy i rejestrowanych komputerowo w szpitalu. Natomiast zabiegi rehabilitacyjne (masaże) odbywają się w mieszkaniu podatnika, gdyż uwagi na wszczepiony rozrusznik nie może on korzystać z żadnej formy energetycznej. Podatnik wskazał, że wszystkie wydatki związane z dojazdami na zabiegi lecznicze własnym samochodem lub taksówkami oraz rehabilitację w domu pokrywa wyłącznie z emerytury. Nie prowadzi żadnej działalności, wydatki te nie zostały Mu również zwrócone w żadnej innej formie. Podatnik nie posiada dochodów potwierdzających poniesienie wydatków związanych z dojazdem na zabiegi taksówkami.
Organ podatkowy uznał, że podatnik nie będzie miał możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej stosowanie do art. 26 ust. 7a pkt 13 i 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że zabiegi wskazane przez podatnika, tj. wizyty u lekarzy specjalistów, analiza krwi, ocena stanu zdrowia, rtg, tomograf, zabiegi stomatologiczne, kontrola rozrusznika, holter, stała kontrola lekarza okulisty, usg, zastrzyki, spinograf, badania bieżące i pobieranie recept, nie stanowią zabiegów leczniczych w rozumieniu ww. przepisu. Zdaniem organu nie ulega wątpliwości, że podatnik poniósł koszty związane z przemieszczaniem się, jednak cel tych przejazdów był inny niż określony w art. 26 ust. 7a pkt 13 i 14 powyższej ustawy. Dodać również należy, że w oparciu o powyższe przepisy nie ma również możliwości zastosowania przedmiotowej ulgi z tytułu pobierania zabiegów rehabilitacyjnych, tj. masaży, bowiem przeprowadzane są one w domu podatnika, w związku z czym, podatnik nie przemieszcza się, a zatem nie wykorzystuje do tego celu własnego samochodu i nie korzysta z innych środków transportu.
Organ wskazał, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.