Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 27 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Po 711/13, uznał że dla ustalenia momentu potrącalności kosztów związanych z wynagrodzeniami oraz innymi świadczeniami pracowniczymi bezwzględnie stosuje się art. 15 ust. 4g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
W omawianym wyroku doszło do sporu pomiędzy organem podatkowym a Spółką, dotyczący prawnopodatkowej kwalifikacji wynagrodzeń wypłacanych zatrudnianym pracownikom. Spółka, która jest przedsiębiorstwem produkcyjnym wskazała, że koszty wynagrodzeń pracowników produkcyjnych są kosztami bezpośrednio związanymi z jej przychodami. Spółka identyfikuje koszty tego rodzaju i określoną ich część przypisuje do danego kontraktu.
Zdaniem Spółki koszty wynagrodzenia wypłacanego pracownikom są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Organ podatkowy stwierdził, że spółka wypłacane lub postawione do dyspozycji wynagrodzenia dla pracowników powinna zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny poparł uprzednio zajęte stanowisko organu podatkowego. Sąd powołał się na jednoznaczne brzmienie art. 15 ust . 4g ustawy. Gdyby przyjąć za uzasadnione twierdzenia spółki należałoby stwierdzić, że przepis ten nie znajdzie w praktyce zastosowania.
Jeżeli wynagrodzenia dla pracowników wypłacane są (lub postawione do dyspozycji) w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony, a składki od wypłaconych wynagrodzeń za dany miesiąc uiszczane będą w terminie wynikającym z odrębnych przepisów (w przypadku, gdy dotyczą wynagrodzeń wypłaconych w miesiącu, za który są należne) – nie później niż do 15 dnia następnego miesiąca (w przypadku, gdy dotyczą wynagrodzeń wypłaconych w miesiącu następnym), spółka powinna wydatki te zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne.
