Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości użytkowej z dnia przyjęcia środków trwałych do używania mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Oznacza to, że podatnik, który poniósł wydatki związane z ulepszeniem zamortyzowanego w całości wcześniej środka trwałego, obowiązany jest zamortyzować wartość ulepszenia. Podstawą amortyzacji jest w takim przypadku wartość początkowa tego składnika majątku powiększona o wydatki poniesione na modernizację. Oznacza to, że po ulepszeniu środka trwałego należy wznowić odpisy amortyzacyjne od sumy składającej się z wartości początkowej powiększonej o dokonane wydatki związane z jego ulepszeniem. Amortyzacja zostanie zakończona, gdy wartość odpisów amortyzacyjnych dokonanych w naszym przypadku po podwyższeniu wartości początkowej (środek trwały w okresie wcześniejszym został już w całości zamortyzowany) osiągnie wartość dokonanego ulepszenia. Łącznie odpisy amortyzacyjne bowiem nie mogą przekroczyć wartości środka trwałego po jego ulepszeniu.
