Z dniem 30 stycznia 2015 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzona została definicja krótkiej sprzedaży. Jako krótką sprzedaż należy rozumieć strategię inwestycyjną, polegającą na sprzedaży papierów wartościowych niebędących własnością sprzedającego w celu osiągania zysku przy wykorzystaniu spadków kursów papierów wartościowych.
Podstawowym celem wprowadzonej regulacji w zakresie krótkiej sprzedaży jest dostosowanie krajowych przepisów dotyczących tej instytucji do rozwiązań przewidzianych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 236/2012 z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka, w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z transakcji krótkiej sprzedaży.
Zgodnie z definicją wynikającą z art. 2 ust. 1 pkt. b) rozporządzenia 236/2012, „krótka sprzedaż” akcji lub instrumentów dłużnych oznacza każdą sprzedaż akcji lub instrumentów dłużnych, które w chwili zawarcia umowy sprzedaży nie są własnością sprzedającego, w tym taką sprzedaż w sytuacji, gdy w chwili zawarcia umowy sprzedaży sprzedający pożyczył akcje lub instrumenty dłużne do celów ich dostawy przy rozrachunku lub uzgodnił ich pożyczenie. Należy jednak zwrócić uwagę, iż powołana definicja nie obejmuje:
- sprzedaży przez którąkolwiek ze stron na mocy umowy z udzielonym przyrzeczeniem odkupu, w przypadku gdy jedna ze stron zgodziła się sprzedać drugiej stronie papier wartościowy po określonej cenie, a druga strona zobowiązała się do odsprzedania tego papieru wartościowego w późniejszym terminie po innej określonej cenie;
- przeniesienia papierów wartościowych na mocy umowy pożyczki papierów wartościowych; lub
- zawarcia kontraktu terminowego typu future ani innej umowy na instrumenty pochodne, w przypadku gdy uzgodniono sprzedaż papierów wartościowych po określonej cenie w późniejszym terminie.
Podstawowym skutkiem nowelizacji jest dodanie w art. 12 ust. 4c pkt. 2 ustawy nowego sposobu ustalania dochodu (przychodu), tj. na dzień, w którym na rachunku papierów wartościowych zbywcy dokonano, na potrzeby dokonania rozrachunku, zapisu papierów wartościowych będących przedmiotem krótkiej sprzedaży, jednak nie później niż na dzień rozrachunku. Oznacza to, iż dniem powstania przychodu w tym przypadku będzie dzień dokonania zapisu papierów wartościowych na odpowiednim rachunku zbywcy lub dzień rozrachunku, którykolwiek z nich nastąpi wcześniej.
źródło: Instytut Studiów Podatkowych
foto: pixabay.com