Organy podatkowe od pewnego czasu wyrażają kontrowersyjny pogląd, zgodnie z którym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Należy jednak zauważyć, iż otrzymanie dofinansowania nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie wpływa na wysokość kosztu bądź całkowite wykluczenie wydatków z kosztów podatkowych. Uwagi te należy odnieść także do kosztów w postaci odpisów amortyzacyjnych. Biorąc powyższe pod uwagę, korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych należy dokonać poczynając od okresu rozliczeniowego, w którym te koszty zostały zawyżone a nie począwszy od miesiąca otrzymania środków z dofinansowania.

Pogląd ten – w opinii autora – jest całkowicie błędny. Otrzymane dofinansowanie nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, ponieważ nie musi tego czynić. Poniesione i potrącone uprzednio koszty uzyskania przychodu zostały przez podatnika rozpoznane prawidłowo, nie były więc zawyżone. Trudno doszukać się celu zmiany stanowiska organów podatkowych poza stricte fiskalnym.

W opinii autora najważniejszą zasadą, jaką należy stosować przy określaniu momentu ujęcia kosztów jako kosztów uzyskania przychodów jest podział tych kosztów na bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, a koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.