Kiedy wydatki na nabycie wierzytelności stanowią koszty uzyskania przychodu?

Samo nabycie wierzytelności nie stanowi podstawy do rozpoznania przychodu należnego po stronie nabywcy, w szczególności rozumianego jako spodziewany wpływ z windykacji należności. A zatem przychód z tytułu windykacji należności powinien powstać nie wcześniej niż z datą faktycznego otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności od dłużnika. Do przychodów podatkowych podatnik powinien zaliczyć kwoty wpłacane przez dłużników w miarę ich uzyskiwania, tj. w dacie ich wpływu na rachunek bankowy podatnika.

Spłata wierzytelności przez dłużnika pozwoli na potrącenie odpowiedniej części kosztów jej nabycia przez nabywcę wierzytelności. Do momentu uzyskania przez podatnika częściowych spłat wierzytelności określonej w cenie jej nabycia – każdorazowa spłata wierzytelności będzie wiązała się z prawem potrącenia przez podatnika kosztów uzyskania przychodu w wysokości tej części ceny nabycia wierzytelności, jaka odpowiadać będzie wartości uzyskanej spłaty. W praktyce, do momentu uzyskania przez podatnika poziomu spłaty wierzytelności oczekiwanego na moment jej nabycia, wartość kosztów uzyskania przychodów potrącalnych w związku z uzyskiwaniem częściowych spłat wierzytelności odpowiadać będzie wartości tych częściowych spłat.

Wydatek poniesiony na zakup wierzytelności będzie więc kosztem podatkowym dopiero z chwilą spłaty przez dłużnika nabytej przez podatnika wierzytelności lub jej części, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dopiero w tym momencie poniesione wydatki pozostają w związku z uzyskanym przychodem). Pogląd taki wyraził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyroku z dnia 6 maja 2014 r. (ILPB3/423-47/14-2/EK).

źródło: Instytut Studiów Podatkowych

Kategorie: CIT.