Hala namiotowa jako tymczasowy obiekt budowlany a podatek od nieruchomości – PN

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają m.in. budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Związana z prowadzeniem działalności gospodarczej jest każda budowla będąca w posiadaniu przedsiębiorcy.

Budowla to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Wskazać należy, że pojęcie budowli zdefiniowane w Prawie budowlanym nie ma charakteru zamkniętego. Wyliczenie rodzajowe budowli ma wyłącznie charakter przykładowy i nie może być traktowane jako wyczerpujące.

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez Ministerstwo Finansów do katalogu budowli zalicza się także tymczasowe obiekty budowlane, przez które rozumie się obiekty budowlane przeznaczone do czasowego użytkowania w okresie krótszym od ich trwałości technicznej, przewidziane do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekty budowlane nie połączone trwale z gruntem jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przykrycia namiotowe o powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.

W orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowane jest stanowisko, że tymczasowe obiekty budowlane nie są odrębną kategorią obiektów budowlanych. Są one odmianą obiektów budowlanych wyodrębnioną ze względu na pewne specyficzne cechy, wobec czego również w kategoriach budynku, budowli czy też obiektów małej architektury mogą mieścić się takie, które spełniają te cechy i są tymczasowymi obiektami budowlanymi. Zatem hala namiotowa stanowiąca tymczasowy obiekt budowlany związany z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowla.

Takie stanowisko zajął Prezydent Miasta Poznania w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 28 maja 2013 r., sygn. Fn-VIII.310.4.2013.

źródło: Instytut Studiów podatkowych Sp. z o.o.