Fikcyjne faktury a koszty uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesienie w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Czy w sytuacji, w której podatnik otrzymał od dostawcy dokument wskazujący na fikcyjność transakcji, ponieważ zostanie wykazane, że dostawca tych towarów nie był ich faktycznym właścicielem, może zaliczyć wydatki udokumentowane tym dokumentem do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli nie wiedział o oszustwie dostawcy? 
Gdy podatnik prowadzący działalność gospodarczą dokonuje określonych płatności, to powinny być one ekwiwalentem za dostarczone mu towary lub usługi od konkretnego dostawcy. Towary te lub usługi są następnie odsprzedane lub wykorzystane do wytworzenia innych towarów lub usług i w konsekwencji przynoszą podatnikowi przychód. W celu uwzględnienia wydatku w kosztach uzyskania przychodu podatnik powinien udokumentować dane, skonkretyzowane zdarzenie, z którego wywodzi skutki prawno-podatkowego. Jeżeli zatem podatnik dysponuje na potwierdzenie dokonania, np. transakcji zakupu towarów lub usług, określonym dokumentem, z którego wynika, że towary te zostały nabyte od wskazanego w tym dokumencie podmiotu, a postępowanie dowodowe wykaże, że podmiot taki nie dostarczył w rzeczywistości tych towarów, to w takim przypadku, nie można traktować kwoty uwidocznionej na takim – nieodpowiadającym rzeczywistości – dokumencie, w kategoriach kosztów uzyskania przychodów. Powyższy pogląd jest zgodny z wyrokiem NSA z dnia 27 marca 2014 r. (II FSK 1006/12).

źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.