W interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2015 r. o sygnaturze IBPP4/4513-115/15/MK Minister Finansów wskazał, że w myśl art. 138h ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym ewidencja, o której mowa w art. 138h ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

• energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;
• energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
• energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;
• energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
• energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
• energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
• strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.

Jednakże zostało w niej wskazane, że w przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w art. 138h ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe – art. 138h ust. 6 ustawy. Przepisy wprowadzające obowiązek prowadzenia ewidencji energii elektrycznej są konsekwencją implementacji przepisów tak zwanej dyrektywy energetycznej 2003/96/WE i zmiany momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku energii elektrycznej. Tym samym wprowadzono zasady określające sposób prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej wyprodukowanej, zakupionej, dostarczonej, zwolnionej, zużytej, wyeksportowanej, otrzymanej lub wydanej wraz z datą dokonania płatności akcyzy, kwotą akcyzy należnej do zapłaty oraz ilości strat energii powstałych w wyniku przesyłu i rozdziału tej energii.  

Do prowadzenia ewidencji jest zobowiązany m.in. sprzedawca energii elektrycznej nabywcy końcowemu. Zasadniczo ewidencja prowadzona jest na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych znajdujących się u nabywcy końcowego, a w przypadku braku takiej możliwości na podstawie dokumentów rozliczeniowych.

Prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja w zakresie energii elektrycznej powinna umożliwić pełną identyfikację operacji gospodarczych związanych z obrotem energią elektryczną. To na podstawie danych zawartych w prowadzonej ewidencji energii elektrycznej podatnik przygotowuje deklarację podatkową i dokonuje rozliczenia należnego podatku akcyzowego.

Podatnik dokonujący m.in. sprzedaży energii elektrycznej, zgodnie z art. 138h ustawy jest zobowiązany do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych. Ewidencja ta powinna zawierać niezbędne dane dotyczące całego obrotu energią elektryczną z dokładnością do 0,001 MWh. Zatem z przepisów wynika, że w ewidencji tej powinny znaleźć się m.in. wszelkie dane dotyczące ilość energii elektrycznej pobranej z sieci, w tym całej ilości, którą nabywcy (prosumenci lub uprawnieni przedsiębiorcy) pobrali z sieci dystrybucyjnej.

W ocenie Ministra Finansów z analizy powyższych przepisów wynika, że w ilościowej ewidencji energii elektrycznej, którą obowiązek prowadzić ma podatnik, powinna znaleźć się całość energii elektrycznej – pobranej jak i wprowadzonej przez prosumenta lub uprawnionego przedsiębiorcę do sieci na podstawie urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych tj. zakupionej i sprzedanej przez podatnika. Wiąże się to także z faktem, że celem prowadzenia ewidencji energii elektrycznej jest odzwierciedlenie wszelkich operacji związanych z obrotem energią elektryczną.

źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.
foto: pixabay.com