Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. dotyczące możliwości odliczenia darowizny od podatku dochodowego określają, iż można odliczyć darowizny przekazane na cele:

• określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,
• przekazane na cele kultu religijnego,
• krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. U. Nr 106, poz. 681, z późn. zm.), w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew określonego przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy

– w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

W przypadku dokonania  darowania rzeczy powinna być ona potwierdzona dokumentem potwierdzającym przekazanie tej darowizny oraz dokumentami potwierdzającymi faktyczne wydatki związane z tą darowizną. W przypadku darowizn rzeczowych powinna być z jednej strony zawarta np. umowa z obdarowanym, w której wskazane zostaną dane darczyńcy, czyli podatnika, przedmiot darowizny (czyli co jest przekazywane), jak również określona jej wartość. Należy uzyskać również  oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu.

Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. „wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

• dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy – w przypadku darowizny pieniężnej;
• dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu – w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit. c;
• zaświadczenia jednostki organizacyjnej realizującej zadania w zakresie pobierania krwi o ilości bezpłatnie oddanej krwi lub jej składników przez krwiodawcę;
• dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3”.

Istotne jest także przechowywanie dokumentów przez określony czas dla celów ewentualnej kontroli organów podatkowych (dokumenty związane z rozliczeniem podatku trzeba przechowywać 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności).

Należy w tym miejscu odwołać się również do treści przepisów art. 26 ust. 6d i ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Stosownie do treści art. 26 ust. 6d ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przepis art. 26 ust. 7 niniejszej ustawy, określający formę udokumentowania darowizn, stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw, a tym samym ma on zastosowanie do darowizn z przeznaczeniem na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła dokonanych  np. w trybie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.) lub trybie przepisów dotyczących innych kościołów  i związków wyznaniowych.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu – w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit.c.

Natomiast, stosownie do postanowień ustaw regulujących stosunek Państwo – Kościół, unormowania dotyczące darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą stanowią przepisy szczególne w odniesieniu do regulacji zawartej w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 55 ust. 7 ww. ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz – w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.