Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej W myśl art. 120 ust. 1 i 2 tej ustawy, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa, w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na podstawie art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Udzielenie prawa ochronnego następuje w drodze decyzji Urzędu Patentowego, pod warunkiem uiszczenia opłaty za dziesięcioletni okres ochrony. Zatem na gruncie tej ustawy pojęcie znaku towarowego oraz prawa do znaku towarowego nie są tożsame. Tymczasem art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi o amortyzacji prawa do znaku towarowego, a nie o amortyzacji znaku towarowego. Jak stwierdził NSA w wyrokach: z dnia 25 sierpnia 2010 r. (II FSK 627/09) oraz z dnia 9 października 2012 r., (II FSK 465/11) znak towarowy i wykorzystywanie niezarejestrowanego znaku towarowego nie są prawem, ani też wykonywaniem nieudzielonego prawa do znaku, ale wyłącznie określonym stanem faktycznym i nie podlegają amortyzacji.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że amortyzacji podlega nie znak towarowy, ale prawo do znaku towarowego.

źródło: Instytut Studiów Podatkowych
foto: pixabay.com