Koszt związany z naprawą reklamacyjną należy uznać za koszt uzyskania przychodu.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Treść przywołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. W konsekwencji, aby dany wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Z powyższego wynika więc, że jeżeli wydatki nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na mocy art. 16 ustawy, mogą stanowić – co do zasady – koszt uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem wykazania ich związku z uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.
W opinii autora, koszt związany z naprawą reklamacyjną należy uznać za koszt uzyskania przychodu. Oceniając możliwość ujmowania wydatków „reklamacyjnych” w kosztach podatkowych, trzeba zauważyć, że z jednej strony ponoszenie takich wydatków jest wpisane w ryzyko prowadzonej działalności oraz wynika z potrzeb biznesowych, tzn. ma na celu dbanie o dobre imię podatnika, co może się przełożyć na wzrost liczby zamówień lub co najmniej utrzymanie ilości zamówień na dotychczasowym poziomie. Organy podatkowe przyznają prawo podatnikom do zaliczenia kosztów wynikających z reklamacji do kosztów uzyskania przychodu. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2012 r., nr ILPB3/423-377/12-2/EK zgodził się z wnioskodawcą, że tego rodzaju koszty są kosztami podatkowymi: „Aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodów, wymagane jest spełnienie następujących przesłanek:
- po pierwsze, wydatek ten powinien spełniać ogólne kryteria wynikające z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. powinien służyć osiąganiu przychodów, zachowaniu lub zabezpieczaniu źródeł przychodów,
- po drugie, wydatek ten nie może być wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 cyt. ustawy).
( …) Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane przez Spółkę wydatki mają istotny związek z Jego działalnością, w szczególności są ponoszone w celu utrzymania relacji biznesowych z kontrahentami, co przekłada się na wielkość osiąganych przez Spółkę przychodów, a w niektórych przypadkach jest czynnikiem warunkującym dalszą współpracę z odbiorcami. Normą ogólnie przyjętą i akceptowaną na rynku jest uwzględnianie zasadnych reklamacji zgłaszanych przez klientów w każdej branży, a w szczególności w tej, w jakiej działa Wnioskodawca. W sytuacji, w której Spółka nie uwzględniałaby uzasadnionych reklamacji swoich odbiorców (a w związku tym nie ponosiłaby wydatków związanych z reklamacjami), stałaby się niewiarygodna dla kontrahentów i utraciłaby dotychczasowe źródła przychodów. Ponadto informacja, iż Wnioskodawca nie uwzględnia reklamacji, mogłaby uniemożliwić skuteczne pozyskiwanie nowych klientów, co w konsekwencji skutkowałoby zmniejszeniem sprzedaży (zmniejszeniem przychodów, a w dalszej perspektywie nawet całkowitą ich utratą). W tym kontekście należy przyjąć, iż wydatki ponoszone przez Spółkę związane z reklamacjami, choć bezpośrednio nie przyczyniają się do osiągania przychodów, służą jednak zachowaniu oraz zabezpieczeniu źródeł przychodów, co stanowi jedno z podstawowych kryteriów uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów. Podkreślenia wymaga, iż w trakcie prowadzonej działalności, Wnioskodawca dochowuje należytej staranności w zakresie ograniczenia liczby reklamacji oraz ich wnikliwego rozpatrywania, w sytuacji, gdy zostaną one stwierdzone”.
