Zgodnie z art. 106b ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu dostaw prądu, gazu, ciepła, świadczenia usług komunalnych, radiokomunikacyjnych i telekomunikacyjnych faktury obowiązkowo wystawia się tylko na rzecz podatników tego podatku. Gdy odbiorcą jest konsument, nie można tego zrobić nawet na jego żądanie. Od ponad dwudziestu lat istniał tu jednak generalny nakaz fakturowania każdemu odbiorcy, który kończy swój byt z nowym rokiem. Zarazem obowiązek podatkowy od tej daty powstaje z tytułu powyższych czynności z dniem wystawienia faktury podatkowej w rozumieniu art. 106a-q tej ustawy. Część podatników postanowiła nie wystawiać konsumentom faktur, a w ich miejsce stosowane będą kwity, będące „pozafakturowym” wezwaniem do zapłaty. Dokumenty te będą miały wszystkie cechy faktury w rozumieniu powyższych przepisów, lecz zgodnie z intencją pomysłodawców owymi fakturami nie będą, bo inna nazwa zmienia ponoć charakter prawny dokumentu. Tu warto dodać, że owe kwity będą określały prognozę należnych wpłat z tytułu przyszłych dostaw wraz z podatkiem od towarów i usług, co ponoć pozwoli ominąć nakaz zapłaty tego podatku w momencie wystawienia tych dokumentów.

Czy twórcy tego pomysłu mają rację? Obawiam się, że nie bardzo. Z początkiem roku wchodzi w życie nowa definicja faktur podatkowych określona w art. 2 tej ustawy, zgodnie z którą nie decyduje tu nazwa dokumentu, lecz jego treść. I od niej wszystko będzie zależeć. Ciekawe jakie stanowisko w tej sprawie zajmie Minister Finansów? Zapewne będzie zarówno za, jak i przeciw.