Zgodnie z art. 98 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym, za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.

Warto zwrócić uwagę, że przepis ten nakazuje uznawać pocięty tytoń za wyrób do palenia wtedy, gdy po pocięciu nadaje się on do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. Zwrot ten należy rozumieć w ten sposób, ze tak przygotowany tytoń można od razu palić, bez dalszej obróbki w postaci np. pocięcia, zmielenia czy też odżyłowania.

Odrębna kategorią są odpady tytoniowe. Zgodnie z zacytowanym przepisem, muszą one spełniać dwa wymogi: nadawać się do palenia ora zostać oddane do sprzedaży detalicznej. Oddanie do sprzedaży detalicznej należy w tym przypadku rozumieć jako faktyczne przekazanie tych wyrobów do sprzedaży. Oznacza to, że np. odpady tytoniowe magazynowane w opakowaniu zbiorczym czy też sprzedawane w opakowaniu zbiorczym, choćby nadawały się do palenia, nie mogą być uznane za wyrób tytoniowy.

Obydwie kategorie wyrobów stanowią natomiast, co do zasady, susz tytoniowy, którym zgodnie z art. 99a ust. 12 ustawy o podatku akcyzowym jest bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym.

źródło: Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o.